Da Tweekaz - The Final Examination of Time

Die manier waarop ik naar muziek luister heb ik jou al zo vaak uitgelegd dus dat blijf ik niet doen.
Het kan je smaak niet zijn maar ga dan niet van die onzin schrijven. Ik vind ook veel dingen niet leuk maar dan houd ik het na genoeg altijd bij mezelf dat het mijn smaak niet is of dat ik er niks mee kan en ga ik niet van dit soort opmerkingen plaatsen:

En met name die laatste zin. Niet echt iets om trots op te zijn, pls

Held

Of je er nu van kan houden of niet, je doet deze heren te kort om te zeggen dat het makkelijk scoren is. Ik blijf me zo nu en dan wel verbazen om reacties van mensen die zo'n wantrouwen hebben in de bedoeling van een artiest bij het maken van een plaat. Alsof als ze zelf artiest zouden zijn altijd keurig binnen de lijntjes zouden blijven tekenen. Als ik zo zou kunnen produceren als deze heren, en je hebt het vermogen de inspiratie op te roepen om te 'spelen' met melodieën en muziek zoals Da Tweekaz dat doet, is er voor mij maar één ding over om te hebben en dat is respect voor het feit dat ze lekker hun ding doen en mensen een leuke avond daarmee kunnen bezorgen.

Timothyb, makkelijke artiesten? Meen je dat? Buiten jouw en mijn smaak om kan je niet anders zeggen dan dat deze heren een hele grote portie aan creativiteit met zich meedragen, al vanaf het begin dat ze produceren en platen uitbrengen. Het spelen met melodieën, soms met een lading, soms voor de fun; er zijn er weinig met zoveel diversiteit in hun talent.

Dit betwist ik nergens. Mee eens. Maar wat heeft dat precies met deze (en veel van hun andere platen) te maken? In wezen doen alle artiesten dat toch, dat neemt toch niet weg dat je een plaat objectief beoordelen kunt.


Ik moet zeggen dat ik het repertoire van Da Tweekaz niet heel erg vers in m'n geheugen heb staan. Volgens mij vond ik Nothingness wel vet. Met FQS setje bijgewoond, vond het echt een droevig uur. Slecht gemixt, saai, totaal geen drive. Er zullen best nog wat aardige Tweekaz platen zijn.

Deze plaat heeft geen mid. De volledige melo in de eerste climax is een 1 op 1 kopie, en voor de tweede climax is hij getransformeerd tot huppelkutmelo. Gewoon een extra pingel in gedaan. De break is de FCD melo uitgerekt met wat percussie. Hoe kun je dit in vredesnaam associëren met creativiteit? Daarnaast lelijke stuiterkicks (die overdreven schietende pitchkicks ook..)

Dus om je vraag te beantwoorden, ja ik vind het makkelijke artiesten. Vooral op basis van deze plaat. Net als bijvoorbeeld een groot deel van de platen die op een Pussy Lounge gedraaid worden. Zoiets kun je toch niet creatief noemen? Het is gewoon lachen, leuk (house) plaatje samplen, zo overstuurd (hier pitch) mogelijke kick eronder, overdreven vrolijk en huppetee draaien.

Leuk trouwens om iemand tegen te komen die niet direct met dooddoeners als 'ik vind het leuk, punt' begint te strooien.

Waarom begin je daar heel de tijd over? Ik heb dat maar 1 keer gezegd. Beetje kinderachtig om dat steeds weer te noemen want zo reageer ik normaal nooit. (Je viel me aan omdat ik iets leuk vind, hoef je ook geen normale reactie terug te verwachten) dus hou daar nou maar weer gewoon over op.

Nou vooruit het is weekend. Zal het niet meer doen xx

Bedankt voor je duidelijke onderbouwing. Uiteindelijk komen we dan toch altijd bij het puntje smaak terecht. Voor mij zijn Da Tweekaz altijd al goed geweest voor een goed en blij gevoel, op een aantal baggerplaten na. Misschien is hun setje op Reverze iets voor je? Probeer hem eens uit zou ik zeggen!

En Sander, een reactie is een reactie. Als jij in een reactie een post van iemand anders afkraakt en daarbij niets kan onderbouwen is die post net zo zinloos als waar je op reageert.

Ik heb zo vaak een discussie met hem dat hij mijn onderbouwing allang weet en ik blijf dat geen 300 keer vertellen.

Ps. Ik deel de zelfde mening als jij.